W społeczeństwie zwykle istnieje ostra linia podziału między sukcesem a porażką.
Niezdanie testu oznacza, że nie jesteś wystarczająco dobry, a awans oznacza, że jesteś wystarczająco dobry. Takich przykładów jest wiele, ale jest też percepcja, w której nie ma takiej linii podziału.
Naukowiec nieustannie przeprowadza eksperymenty, aby potwierdzić lub odrzucić hipotezę. Zawsze istnieje możliwość powodzenia lub niepowodzenia eksperymentu. Jeśli się powiedzie, przechodzi do następnego eksperymentu, mając na uwadze hipotezę, którą wcześniej potwierdził.
Ale jeśli mu się nie uda, nie oznacza to, że zawiódł jako naukowiec, ale że testowana przez niego hipoteza jest błędna. Dzięki temu ma możliwość kontynuowania w kolejnym eksperymencie nowej hipotezy.
Proces ten charakteryzuje się ciągłym przepływem sukcesów i porażek, których celem jest ostateczny sukces. Dla naukowca te (nieuniknione) niepowodzenia są niczym innym jak przekierowaniami w sposobie radzenia sobie z problemem. Jak powiedział wielki wynalazca Thomas Edison:
